جزئیات جدید از ربوده شدن شاهزادگان سعودی

روزنامه شرق: سه نفر از شاهزاده‌های سعودی در دو سال گذشته ناپدید شده‌اند، هر سه از منتقدان دولت بودند و ساکن غرب. حالا شواهدی برملا شده که نشان می‌دهد پادشاهی سعودی در طرحی سیستماتیک علیه منتقدان و پناهندگان اسم‌‌ورسم‌دار سعودی، هر سه مخالف را ربوده و به عربستان بازگردانده است. 

 

صبح روز ١٢ ژوئن سال ٢٠٠٣ شاهزاده‌ای سعودی راهی کاخی در حومه ژنو است. نامش «سلطان‌بن‌ترکی‌بن‌عبدالعزیز» است و کاخ هم از آن عمویش، «ملک فهد» فقید. شاهزاده عبدالعزیز بن‌فهد، پسر محبوب پادشاه عربستان، سلطان بن‌ترکی را به صرف صبحانه دعوت کرده است؛ عبدالعزیز از سلطان می‌خواهد به عربستان برگردد و می‌گوید درگیری‌ها درباره انتقادهای پادشاه از حکومت آل‌سعود حل خواهد شد.

 

پادشاه این پیشنهاد را رد می‌کند و عبدالعزیز هم برای تماسی تلفنی از اتاق خارج می‌شود و دو نفر دیگر حاضر در اتاق هم همین‌طور. لحظاتی بعد مردانی نقاب‌پوش وارد اتاق می‌شوند و پس از دستگیری سلطان آمپولی را به گردنش تزریق می‌کنند و سپس او را به فرودگاه ژنو برده و سوار هواپیمایی می‌کنند و به عربستان بازمی‌گردانند.

 

سلطان در عربستان یا در زندان بوده یا در حصر خانگی اما به خاطر بیماری وضعیتش رو به وخامت می‌رود و در نهایت در سال ٢٠١٠ خاندان سلطنتی به‌ او اجازه می‌دهند برای درمان به بوستون ماساچوست برود. اما سلطان به‌‌تبعیدرفته از آزادی خود نهایت استفاده را برد و در دادگاه‌های سوئیس از خانواده‌اش به‌خاطر ربودنش در سال ٢٠٠٣ شکایت کرد.

 

برای اولین بار بود که یکی از اعضای ارشد خاندان سلطنتی عربستان در یکی از دادگاه‌های غرب علیه یکی دیگر از اعضای این خاندان شکایت می‌کرد. این اما پایان ماجرای سلطان و خاندان آل‌سعود نبود. او و ٢٠ نفر از همراهانش اول فوریه ٢٠١٦ ربوده شدند. داستان ربودن او و دو نفر دیگر از اعضای خاندان سلطنتی عربستان، موضوع مستندی است که بی‌بی‌سی ‌عربی تهیه کرده و از این شبکه تلویزیونی پخش شد. 

 

در این مستند دو نفر از همراهان سلطان که از شهروندان کشورهای غربی بوده‌اند، از لحظه‌ای می‌گویند که فهمیده‌اند هواپیمای آنها طبق برنامه در قاهره فرود نمی‌آید و درعوض مسیر خود را به‌سوی ریاض تغییر داده است. به گفته این شاهدان، شاهزاده سلطان با مهمانداران هواپیما درگیر می‌شود، مهماندارانی که برای مهار او و دیگر مسافران هواپیما مسلح بوده‌اند.

 

آنها می‌گویند هواپیما بعد از فرود بلافاصله با خودروهای نظامی و نیروهای پلیس و سربازان تا بن ‌دندان مسلح سعودی محاصره شده است. شاهزاده سلطان که با لگد و داد و بیداد به خودرویی بی‌نام‌و‌نشان منتقل شده، با فریاد به همراهانش گفته که همه ‌آنها ربوده‌ شده‌اند و باید به سفارت‌هایشان اطلاع دهند. این آخرین تصویر و شرحی است بر احوال شاهزاده سلطان و پس از آن دیگر هیچ‌کسی او را ندیده است.

 

بقیه همراهان او را که تعدادی از آنها زنان جوان غربی بوده‌اند، سه روز در عربستان نگه می‌دارند و ابتدا همه وسایل الکترونیکی و پاسپورتشان ضبط می‌شود و سپس با اسکورت سربازان سعودی به هتلی در ریاض منتقل می‌شوند.

 

بعد از سه‌ روز همراهان غربی سلطان را به اتاقی در همان هتل می‌برند و در آنجا یکی از افسران ارتش عربستان از آنها عذرخواهی می‌کند و سپس از آنها می‌خواهد مدارکی را به زبان عربی امضا کنند. سپس آنها یکی‌یکی به کشورهایی که خودشان می‌خواستند برگردانده شدند و دقایقی پیش از پرواز پاسپورت‌هایشان به آنها بازگردانده شد.

 

شاهزاده ترکی بن بندر

 

مستند بی‌بی‌سی جزئیات جدیدی از ربودن یکی دیگر از مخالفان آل‌سعود را هم فاش می‌کند؛ شاهزاده «ترکی بن‌بندر». این شاهزاده یکی از افسران بلندپایه سابق عربستان بود که زمانی یکی از مسئولیت‌هایش حفظ امنیت خاندان سلطنتی آل‌سعود بود.

 

در این مستند یکی از دوستان ترکی نوشته‌ای را نشان می‌دهد که این شاهزاده پیش از ربوده‌شدن در سال ٢٠١٥ برای او نوشته و در آن گفته؛ می‌ترسد دولت عربستان قصد ربودن یا ترور او را داشته باشد. به گزارش یکی از روزنامه‌های مراکشی، شاهزاده ترکی بعد از سفرش به مراکش و زمانی که می‌خواسته به فرانسه بازگردد، در مراکش دستگیر و روانه زندان شده است و سپس به درخواست مقامات سعودی و با موافقت دادگاه مراکش به عربستان منتقل می‌شود.

 

شاهزاده سعود بن‌سیف النصر

 

تقریبا هم‌زمان با ناپدیدشدن شاهزاده ترکی، یکی از اعضای کوچک خاندان سلطنتی یعنی شاهزاده «سعود بن‌سیف‌النصر» هم سرنوشت مشابهی پیدا کرد. در سال ٢٠١٤ شاهزاده سعود نوشتن توییت‌هایی را در انتقاد از پادشاهی آل‌سعود آغاز کرد. او خواستار پیگرد قانونی آن‌دسته از مقامات آل‌سعود شد که به‌گفته او از سرنگونی «محمد‌ مرسی»، رئیس‌جمهوری وقت مصر حمایت کرده بودند.

 

در سپتامبر ٢٠١٥ شاهزاده سعود از این هم فراتر رفت و وقتی یکی از شاهزاده‌های سعودی به‌طور ناشناس دو نامه نوشت و خواستار کودتایی علیه سلطان سلمان شد، او تنها عضو خاندان سلطنتی بود که علنا از آن حمایت کرد. چند روز بعد او در توییتی نوشت: «از مردم می‌خواهم محتوای این دو نامه را به فشاری عمومی بدل کنند» و این آخرین توییت این شاهزاده سعودی بود.

 

در سال ٢٠١٥ یک کنسرسیوم تجاری ایتالیایی- روسی از شاهزاده سعود خواستند شریک تجاری آنها شود و او را متقاعد کردند که برای دیداری تجاری و نهایی‌کردن قرارداد با هواپیمایی خصوصی به ایتالیا سفر کند. اما مانند دو شاهزاده دیگر از او هم دیگر هیچ‌گاه خبری شنیده نشد.

مشروح سخنرانی ظریف در صحن علنی مجلس

خبرگزاری ایرنا: محمد جواد ظریف تاکید کرد: ایران تنها کشور منطقه است که امنیتش را تنها از درون کشور و از مردم می گیرد و با لبخند و اخم دیگران خوشحال و مضطرب نمی شود.

بسم الله الرحمن الرحیم

 

لاحول و لا قوه الا بالله العلی العظیم. حسبنا الله و نعم الوکیل. نعم المولی و نعم النصیر

با سلام و درود به ارواح طیبه شهدا و امام شهیدان

 

و با سلام و ادب و احترام خدمت نمایندگان بزرگوار مردم دلاور ایران

خاضعانه به درگاه پروردگار شکر میگزارم که توفیق خدمت به مردم فهیم، شجاع و باوفای ایران را عطا کرده است؛ مردمی که با چنگ زدن به ریسمان محکم الهی و با ایثار و فداکاری، کار و تلاش، دانش و بینش و مقاومت و صبوری، نظامی با ثبات و پیشرفته در منطقه‌ای ناامن وبی‌ثبات بنیان نهادند؛ و در حالی با مشارکت با شکوه بیش از چهل ویک ملیون نفر در انتخابات آرام و امن برای کشور و سیاست خارجی اقتدار آفریدند، که در محیط پیرامونی ما، گاه برای اداره یک روستا ماه‌ها کشتار و خونریزی انجام می‌گیرد.

«استقلال»، «خودباوری»، «نهراسیدن از قدرت‌های بزرگ» و « جانبداری از مظلومین در برابر ستمگران یعنی حمایت از حقوق بشر» سیاست خارجی ایران را در چهار دهه گذشته شکل داده و این رمز اقتدار و نفوذ کشور است. امام بزرگوار ما این باور عمیق را در مردم ایران نهادینه ساخت که قدر قدرتی جز خداوند تبارک‌وتعالی وجود ندارد و تمام قدرت‌های مادی در مقابل اراده ملت‌ها ناچار به تسلیم و سر فرود آوردن‌ اند.

چارچوب‌های مصرح در قانون اساسی، وظایف و تکالیف وزارت امور خارجه در پاسداری از استقلال و امنیت کشور و حاکمیت ملی را به تصویر کشیده است و مجموعه‌ای از اسناد کلیدی نظیر سند چشم‌انداز، سیاست های ابلاغی مقام معظم رهبری در حوزه اقتصاد مقاومتی و قانون برنامه ششم توسعه، برنامه‌های کشور در حوزه سیاست خارجی را مشخص می کنند. فراز راهبردی مقام معظم رهبری بر رعایت «عزت»، «حکمت» و «مصلحت»، بر دوگانه اندیشی و ایجاد فاصله بین انقلابی بودن و عقلانی بودن خط بطلان می‌کشد و روشن می‌سازد که بین حفظ ارزش‌ها و آرمان‌های انقلابی و سیاست و رفتار عقلانی، رابطه‌ای ماهوی وجود دارد.

برنامه ریزی عملیاتی برای سیاست خارجی مستلزم درک صحیح از شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی و محاسبه دقیق نحوه بهره برداری بهینه از شرایط برای دستیابی به اهداف ملی با رعایت هوشمندانه‌ی اصول، ارزش‌ها و آرمان‌هاست.

بی‌تردید، عصر برتری غرب در نظام بین‌المللی به سر آمده و جهان وارد دوره جدید پسا غربی شده‌است. در دوران گذار پساغربی، سیاست جهانی در چند قدرت بزرگ خلاصه نمی‌شود؛ کنشگران متعدد و متکثر شده و انحصار بازی سیاسی از دست چند دولت غربی خارج شده است. قدرت و ثروت در جهان در حال جابه‌جایی است. هرچند که عناصر سخت‌افزاری قدرت هنوز هم مهم هستند، ولی عناصر معنایی قدرت یعنی هنجارسازی‌ها، روایت‌پردازی‌ها و گفتمان‌سازی‌ها، قدرت و ارزش راهبردی یافته‌اند.

منطقه غرب آسیا یکی از سخت‌ترین دوران‌های تاریخی خود را طی می‌کند. برخی از کنشگران منطقه‌ای، هنوز با پیگیری بازی با حاصل جمع صفر برای خود و دیگران هزینه می‌آفرینند و با اتکای فزاینده به قدرت‌های فرامنطقه‌ای خشونت و افراط بر اعتدال و همکاری پیشی‌ گرفته است. منطقه آینه تمام نمای آشفتگی و دگرگونی در نظام بین‌المللی از یک‌سو و انباشت مشکلات ساختاری درونی از سوی دیگر است. تلاقی مداخلات قدرت‌های فرامنطقه‌ای و طراحی‌ها و توطئه‌های رژیم صهیونیستی، با حاکمیت‌های فاقد پایگاه مردمی، ناکارآمدی‌های ساختاری و سیاسی، گسل‌های اقتصادی و اجتماعی، بازتر شدن محیط برای کنشگران غیرسنتی، تمرکز بر گرایش‌های قومی و قبیله‌ای و شکاف‌های مذهبی، و قرائت‌ها و روایت‌های افراطی و خشونت‌آمیز از اسلام -که با واقعیت رحمانی دین الهی فاصله نجومی دارد -- مناطق پیرامونی کشور را به شکننده‌ترین محیط منطقه‌ای جهان تبدیل کرده است.

ایران، به لطف الهی و در اثر چهار دهه مقاومت مردم ایران، از ثبات، استحکام و اقتدار کم‌نظیری برخوردار است. جمهوری اسلامی ایران مظهر مردم‌سالاری دینی است و این از بزرگ‌ترین ذخایر راهبردی کشور است. آنچه به کشور قدرت بخشیده، علاوه بر ظرفیت‌های ذاتی و دستاوردهای همه‌جانبه علمی، آموزشی، بهداشتی، صنعتی و نظامی، سامانه معنایی و گفتمانی است که به برکت انقلاب اسلامی، به مردم و مسئولین کشور اعتماد به‌نفس بی‌نظیری بخشیده است. این مجموعه و منظومه فکری است که ایران را به تنها کشوری در منطقه تبدیل کرده که امنیت خود را به‌صورت بومی تولید می‌کند و در تأمین امنیت خود، به هیچ کنشگری متکی نیست؛ ضمن اینکه منادی و پیشگام کمک به امنیت منطقه است. پیشرفت علمی و اقتصادی ایران نیز درون زاست، و همزمان برای همکاری و هم‌افزایی منطقه‌ای و بین‌المللی توانمند و مهیا هستیم. ایران پرچمدار مبارزه با خشونت و افراط است و بخش مؤثر و تعیین کننده‌ای از راه‌حل برای بحران‌های منطقه‌ای است. هیچ بحران و چالش منطقه‌ای بدون حضور مؤثر ایران حل‌شدنی نیست. جمهوری اسلامی از مسئولیت خود به عنوان یک قدرت مؤثر منطقه‌ای آگاه است و به‌عنوان قدرتی که به بازی با حاصل جمع صفر معتقد نیست، به دنبال منطقه‌ای امن، قدرتمند، پیشرفته و باثبات است. ما بر این باوریم که همکاری منطقه‌ای، مبنای صلح و ثبات است و زندگی منطقه‌ای و پیوندهای مردمی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و راهبردی با همه همسایگان باید گسترش یابد و این‌ها همه درگرو باور به همکاری است.

باور به همکاری و کنشگری ایران منحصر و محدود به عرصه منطقه‌ای نیست. ایران به‌عنوان کنشگری مستقل در مناسبات بین‌المللی اعتقاد دارد که فقط با همکاری و مشارکت می‌توان مسائل جهانی از محیط‌زیست تا افراط‌گرایی و از گسترش شکاف‌های اقتصادی تا برآمدن دوباره گرایش‌های نژادپرستانه و انحصارگرا را حل کرد.

در دولت یازدهم، در عرصه سیاست خارجی گام‌هایی بلند و بعضاً تاریخی برداشته شد که مهم‌ترین آن‌ها گذر از پرونده هسته‌ای بود. با فضل الهی، حمایت ها و رهنمودهای حکیمانه مقام معظم رهبری، مدیریت شجاعانه ریاست محترم جمهوری و با پشتوانه توانمندی‌های همه جانبه کشور و پشتیبانی گسترده مردمی، خطرات متعدد فراروی نظام مرتفع و حق مردم ایران برای بهره برداری صلح آمیز از انرژی هسته‌ای به رسمیت شناخته شد و موانع ظالمانه برای بالندگی اقتصاد کشور و بهبود معیشت مردم برداشته شد و شرایط بین‌المللی نیز دگرگون گردید.

مردم بزرگ ایران تنها نمونه خروج از فصل هفتم منشور ملل متحد در بیش از هفت دهه از حیات سازمان ملل متحد را به نام خود ثبت کردند.

در این جا لازم است از نقش برجسته مجلس شورای اسلامی ایران و به ویژه ریاست محترم مجلس در روند مذاکرات، تصویب برجام و نظارت بر اجرای برجام تشکر کنم. مصوبه اخیر مجلس شورای اسلامی در مقابله با اقدامات آمریکا تصویر مقتدرانه‌ای از همدلی قوای سه گانه و هم‌افزایی هوشمندانه برای دفاع از حقوق مردم و مقابله با بدعهدی‌ها را ایجاد کرد.

دستاوردهای کشور در دولت یازدهم در عرصه سیاست خارجی، منحصر به موفقیت در مذاکرات هسته‌ای و برجام نیست. قفل مناسبات خارجی به صورت متوازن، هدفمند و هوشمندانه گشوده شد که حضور نمایندگان عالی 105 کشور و سازمان‌بین‌المللی به صورت متوازن از سراسر جهان در مراسم نمودی از این گشایش و اقبال جهانی است. حضور 30 هیئت از اروپا شامل 10 هیئت به ریاست مقامات رده اول و 20 هیئت به ریاست وزیر و یا نماینده ویژه، 27 هیئت از آسیا با 16 مقام رده اول و 11 وزیر و نماینده ویژه، 26 هیئت از آفریقا با 14 مقام رده اول و 12 وزیر و نماینده ویژه و 9 هیئت از قاره آمریکا با 3 مقام رده اول و 6 وزیر و نماینده ویژه در هیچ مراسمی از ابتدای انقلاب تا کنون سابقه نداشته است. و مجلس شورای اسلامی این افتخار را به نام خود ثبت نمود.

حضور تعیین کننده ایران در همه تلاش‌ها برای حل و فصل معضلات منطقه‌ای تضمین شد و نه تنها حذف ایران از ابتکارات جهانی پایان یافت بلکه از لوزان تا آستانه، ایران نقش تعیین کننده برای دعوت از سایر کشورها پیدا کرد.

سیاست خارجی به جای تحمیل هزینه در خدمت بهبود شرایط اقتصادی مردم قرار گرفت و توفیق‌های فراوانی اعم از عادی شدن فروش نفت با حذف دلالی‌های پرفساد و بازگشت قانونمند درآمد حاصله، بازشدن مسیر تعاملات بانکی، رفع موانع حمل و نقل دریایی، هوایی و ریلی، ورود 8/2 میلیارد دلار سرمایه‌ خارجی در دولت یازدهم بر اساس آمار بانک مرکزی (درمقایسه با 4/3 میلیارد دلار در دولت نهم و 9/3 میلیارد دلار در دولت دهم و قبل از تحریم‌ها)، افزایش گردشگری، عقد قراردادهای متعدد اقتصادی و تجاری و توسعه همکاری‌های فن آوری به دست آمد.

پیوند با ایرانیان خارج از کشور گسترده تر و عمیق‌تر شد که جلوه‌ای از آن در صف‌های طولانی هموطنان در خارج از کشور برای مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری مشاهده گردید.

البته در چهار سال گذشته سیاست خارجی با چالش‌هایی در درون و برون نیز روبه‌رو بوده است. ملاحظات جناحی، شتابزدگی در تجزیه ‌و تحلیل شرایط پیچیده، عدم انضباط در کلام و گفتارهای مربوط به مناسبات خارجی، و اقدامات موازی و ناهماهنگ در حوزه‌های گوناگون سیاسی و اقتصادی از چالش‌های عمده داخلی است که باید در دوره جدید با اقناع، همدلی و هم‌افزایی مرتفع گردد. (جناب آقای ابطحی) من آخرین نفری خواهم بود که به دنبال تک صدایی و جلوگیری از اظهارنظر منتقدین و مردم باشم، چرا که اعتقاد دارم چند صدایی مبنای قدرت، ثبات و مشروعیت مردم‌سالاری دینی ماست. بحث ما تنها هماهنگی و هم‌افزایی از طریق اقناع است.

مناطق پیرامونی ایران و رفتار برخی از کنشگران منطقه‌ای مهمترین چالش‌ خارجی پیش روی منطقه و سیاست خارجی ماست. برخی نهایت تلاش خود را برای جلوگیری از برجام بکار بستند و هنوز نیز در ائتلاف با صهیونیست‌ها سعی دارند فضای شیعه هراسی و ایران هراسی را تشدید کنند؛ و از تغییراتی که در ایالات‌متحده رخ‌داده، برای تنش و بحران‌آفرینی بیشتر منطقه‌ای و بین‌المللی بهره‌برداری کنند. گرچه این کشورها و گروه‌ها دچار اشتباه خطرناک در محاسبه‌ شده اند، ولی این چالش‌ها وظیفه سیاست خارجی که به سامان رساندن منطقه است را سنگین‌تر می‌سازد.

تحولاتی که در مدیریت سیاسی ایالات متحده رخ داده است و به دنبال آن لفاظی‌هایی که از جانب دولتمردان این کشور بر ضد ایران انجام می‌گیرد، ناشی از توهم و کژفهمی توأمان است. وظیفه سنگین وزارت امور خارجه در دولت دوازدهم -- با هم‌افزایی هوشمندانه سایر نهادها و نه با حذف و ساکت کردن آنها تقویت این باور در نخبگان و جامعه سیاسی ایالات متحده است که ایران ستیزی سکه از رونق افتاده‌ای است که در بازار جهانی خریدار ندارد. این مهم از طریق مقاومت در برابر زیاده‌خواهی‌ها و نیز گسترش روابط همه‌جانبه سیاسی و اقتصادی با جهان دست یافتنی است. دیپلماسی هوشمندانه و هدفمند ما باید با نشان دادن عقلانیت و قانون‌مندی ایران از یک سو و انتخاب‌های متنوع کشور از سوی دیگر برای تصمیم‌گیرندگان ایالات متحده تردیدی باقی نگذارد که تکرار تجربه های شکست خورده قبلی نتیجه‌ای جز نگرانی افزون‌تر و انزوای بیشتر برای آمریکا نخواهد داشت. برجام که تمامی آن از آغاز تا واپسین روزهای مذاکرات و حتی پس از توافق بر اساس بی اعتمادی به آمریکا تدوین و اجرا شده است، زمینه‌های کافی برای پاسخگویی فراهم کرده و همانگونه که ریاست محترم جمهوری اعلام کردند در مدتی کوتاهی قابل بازگشت به شرایط پیشرفته‌تر است. اجماع و انسجام داخلی، طراحی فراگیر و استفاده هم‌افزا از تمام توان کشور - تکرار می کنم تمام توان کشور ضرورت غیرقابل انکار دستیابی به این هدف است. می‌باید با اجماع و هماهنگی این واقعیت را برای نخبگان سیاسی آمریکا برجسته کنیم که دولت های قبلی آمریکا نیز پس از سال ها تجربه ناموفق تحریم و فشار به میز مذاکره روی آوردند و اکنون نیز نه تنها آمریکا به عنوان یک عضو برجام نمی‌تواند تعهدات خود را فراموش کند و با عهد شکنی یک تفاهم بین المللی را نادیده بگیرد، بلکه چنین سیاستی با واکنش جامعه جهانی و انزوای ایالات متحده و اقدامات متناسب ایران که در برجام هم پیش‌بینی شده است، مواجه خواهد شد.

دستگاه دیپلماسی دولت دوازدهم با هدف پاسداری از حقوق ملت ایران و مهار تنش‌ها، و با استفاده از کلیه امکانات سیاسی رسمی و غیررسمی جهت کاستن ظرفیت‌های خصومت سازی آمریکا و جلوگیری از بروز تنش های غیرضرور، اجازه نخواهد داد تلاش رژیم صهیونیستی و تندروها در آمریکا برای احیای فضای امنیتی علیه ایران و بازگرداندن ایران هراسی به ثمر برسد؛ و به صورت مستمر و با اطمینان از توانمندی‌های گسترده و گزینه‌های فراوان خود، با هر تلاشی برای جلوگیری از بهره برداری کامل ایران از برجام مقابله خواهد کرد.

بدین منظور، بهره‌برداری از دیپلماسی عمومی و روش‌ها و ابزارهای نوین و کارآمد اطلاع‌رسانی برای تبیین دیدگاه‌های جمهوری اسلامی ایران در ابعاد گفتمانی و معنایی و ارتقای جایگاه ایران در افکار عمومی جهان نقشی بسیار برجسته دارد.

حمایت همه جانبه از حقوق ایرانیان خارج از کشور با اختصاص بودجه مناسب از سوی مجلس شورای اسلامی (جناب آقای پورمختار) و کسب حمایت آنها به عنوان مدافعان غیور و توانمند منافع ملی در محیط اطراف خود و نیز جلب مشارکت ارزشمند ایشان در توسعه و پیشرفت کشور و به ویژه استان‌های آباء و اجدادی آنها از مهمترین ظرفیت های قدرت معنایی و مادی ایران محسوب می‌شود.

مجلس شورای اسلامی به عنوان نماد مردم سالاری دینی نقش برجسته‌ای در تقویت قدرت معنایی جمهوری اسلامی ایران در جهان دارد. بهره‌گیری از دیدگاه‌ها و راهنمایی‌های نمایندگان مردم از یک سو و نقش‌آفرینی مؤثر و هوشمندانه نمایندگان محترم در صحنه جهانی از طریق دیپلماسی پارلمانی دو مؤلفه مهم اقتدار ملی و سیاست خارجی است.

خواهران و برادران عزیز،
در صورتی که افتخار تداوم خدمت با رأی نمایندگان محترم ملت بزرگ ایران را پیدا کنم، با توجه به چالش‌های موجود، دو ابراولویت تقویت روابط با همسایگان و حل فصل مشکلات منطقه‌ای و کمک به دستیابی به اهداف اقتصاد مقاومتی و بهبود وضعیت معیشت مردم را پیگیری خواهم کرد.

حل مشکلات منطقه‌ای و گسترش روابط مطلوب با همسایگان، زمینه های بی ثباتی، تنش و درگیری را در حوزه‌های پیرامونی کاهش داده و بستر مناسبی برای دستیابی به اهداف اقتصاد مقاومتی فراهم خواهد کرد. همسایگان بهترین و مهمترین شرکای اقتصادی ما هستند و حضور بخش خصوصی در کشورهای همسایه با حمایت دولت ابزاری کارآمد جهت تقویت اعتماد متقابل و بهترین ظرفیت برای افزایش تولید داخلی و اشتغال مؤثر است. با یاری و همفکری شما سیاست های اعتماد ساز منطقه ای را با جدیت دنبال خواهیم کرد و حمایت‌های لازم برای حضور فعال کارآفرینان کشور در حوزه پیرامونی را فراهم خواهیم ساخت. گسترش شبکه های همکاری دو جانبه و چندجانبه سیاسی، امنیتی، اقتصادی و فرهنگیِ منطقه‌ای و اعتمادسازی با همسایگان برای ایجاد محیط سیاسی و امنیتی با ثبات و پایدار به عنوان یک اولویت در سیاست‌ها و نیز ساختار وزارت امور خارجه در دولت دوازدهم برجسته خواهد شد. در این مسیر تلاش برای ایجاد نهادهای منطقه‌ای به ویژه مجمع گفتگوی منطقه‌ای در خلیج فارس و ایجاد جبهه واحد منطقه‌ای در مبارزه با افراط و تروریسم مهمترین دستور کار سیاست خارجی را شکل می‌دهد. همکاری با جهان اسلام در مقابله با صهیونیزم و حمایت از مقاومت و مردم قهرمان فلسطین و بازگرداندن موضوع فلسطین به عنوان موضوع اول جهان اسلام رمز اتحاد منطقه‌ای است.

در حوزه دیپلماسی اقتصادی راهبرد ملی ما تأمین پایدار منافع کشور در محیط ناپایدار منطقه و جهان است. تحقق این امر مهم در وزارت امور خارجه با محور قرار دادن اقتصاد در متن دیپلماسی تبلور می‌یابد. دیپلماسی اقتصادمحور نیازمند هماهنگی عوامل ارتقادهنده روابط اقتصادی خارجی در وزارت امور خارجه و جهت دادن منافع فعالان اقتصادی، بنگاه‌ها و دستگاه‌های اقتصادی در مسیر تامین منافع ملی است. وزارت امورخارجه با تقویت جهت‌گیری راهبردی اقتصادی در ساختار و با ایجاد انگیزه و آموزش‌های لازم برای مدیران، سفرا و کارشناسان، معاونت جدید اقتصادی و سفارت‌خانه‌ها را در جهت تقویت اقتصاد مقاومتی به کار خواهد گرفت. در این مسیر حمایت از ورود به بازارهای منطقه‌ای و جهانی برای صادرات کالا و خدمات فنی و مهندسی، گسترش خدمات تجارت خارجی، تسهیل تأمین مالی و جذب سرمایه، فن آوری و گردشگر و ارتقای جایگاه جهانی کشور در اقتصاد دانش بنیان در اولویت کاری ما قرار خواهد داشت. ایجاد زمینه‌های لازم برای حضور مؤثر اقتصاد کشور و به ویژه بخش خصوصی در زنجیره ارزش جهانی، تعمیق و توسعه روابط اقتصادی با همسایگان، قدرت‌های نوظهور و اقتصادهای بزرگ آسیا، تسهیل توافق با کشورهای اروپایی برای مشارکت مفید در پروژه‌های بزرگ اقتصادی و توجه به ظرفیت‌های اقتصادی بازارهای جدید به ویژه آفریقا برای اطمینان از دستیابی به اهداف ترسیم شده از سوی مقام معظم رهبری در حوزه تولید داخلی و اشتغال ضروری است.

برای پیگیری این دو ابراولویت، چابک سازی تشکیلات و اصلاح ساختار با هدف برجسته‌تر کردن همکاری‌ها و ابتکارهای منطقه‌ای و دیپلماسی اقتصادی مراحل نهایی خود را طی می‌کند. افزایش انگیزه، کاهش فاصله میان کارشناسان و مدیران عالی و استقرار نظام شایسته سالاری در جذب و استفاده از سرمایه‌های انسانی همراه با توجه ویژه به زنان، جوانان و قومیت‌ها در رده‌های مدیریتی داخلی و خارجی وزارت امور خارجه از مبانی تغییرات ساختاری دستگاه دیپلماسی است.

اجتناب از تصمیمات و حرکت های شتابزده، خودباوری، اتکا بر خرد جمعی، استقبال از نقد سازنده، همفکری نهادینه با نخبگان دانشگاهی و نمایندگان مجلس شورای اسلامی، راستگویی در ارتباط با مسئولین و مردم، و تنظیم مطالبات عمومی بر مبنای واقعیت‌ها راهنمای جهت گیری اجرایی وزارت امورخارجه خواهد بود.

نمایندگان محترم 
در جهان در حال گذار کنونی، و دراین منطقه بحرانی و پرچالش، برنامه ریزی هدفمند برای ارتقای جایگاه جهانی کشور و جلوگیری از احیای پروژه اسلام هراسی، ایران ستیزی و امنیتی سازی ایران نیازمند همکاری و هم‌افزایی همه ارکان نظام است. پایه‌های اقتدار دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران بر انسجام داخلی، مشارکت سیاسی و مدنی، توان علمی و فناوری، رشد و پیشرفت اقتصادی و قدرت بازدارندگی کشور استوار است. برای حضور فعال در عرصه منطقه‌ای و جهانی باید توانمندی‌ها و مزیت‌های نسبی کشور شناسایی و مورد بهره برداری دقیق قرار گیرند و فرصت‌های موجود و ظرفیت‌های مورد نیاز تولید شوند.

در صورتی که دوباره از رأی اعتماد ارزشمند شما برخوردار شوم، با توکل به قادر متعال، توسل به معصومین علیهم السلام، تمسک به عنایات ولی عصر ارواحنا فداه، و پیروی از رهنمودهای مقام معظم رهبری، و با اعتماد به مردم هوشیار و دلاور ایران، از هیچ کوششی فرو گذار نخواهم کرد.

 

و ما توفیقی الا بالله علیه توکلت و الیه انیب.

یک بار برای همیشه تنبلی را کنار بگذارید

وب‌سایت پونیشا: همه ما کارهایمان را به تعویق می‌اندازیم. گاهی این کار چیز بدی نیست اما اگر مراقب نباشیم می‌تواند مضر و آزار دهنده باشد. روش‌های زیر را برای مبارزه با تعویق انداختن کارها امتحان کنید تا بتوانید این دشمن کشنده را یک بار برای همیشه نابود سازید.

۱- بلند شوید و حرکت کنید.

یکی از بهترین راه‌ها برای تغییر رویه به تعویق انداختن کارها، تغییر چشم‌انداز است. به جای نشستن پای کامپیوتر یا تلویزیون در تمام مدت، بلند شوید، چند حرکت کششی انجام دهید، در جا بزنید، ورزش کنید و آنقدر حرکت کنید تا چارچوب ذهنتان تغییر کند.

۲- یادآورهایی را تنظیم کنید.

یادآور روزانه‌ (یا ساعتی) برای کاری که باید انجام دهید یا حداقل برای هدر ندادن وقت تنظیم کنید (مگر آنکه زمان اضافه برای هدر دادن داشته باشید). هم‌چنین می‌توانید یادآورهایی را تنظیم کنید که به شما نقل‌وقول‌های انگیزه‌بخش ارائه دهند.

۳- دوستی انگیزه‌بخش داشته باشید.

هیچ چیز مانند آن نیست که کسی را در کنار خود برای به واقعیت رساندن اهدافتان داشته باشید. اگر شروع به تعویق انداختن کارها کنید، یار انگیزه‌بخش‌تان شما را به بازی برمی‌گرداند.

۴- خود را مسئول بدانید.

می‌توانید این مورد را با اطرافیانتان یا حتی دوست انگیزه‌بخش‌تان انجام دهید. یک راه خوب این است که تغییرتان را به صورت عمومی و با صدای بلند اعلام کنید. شبکه‌های اجتماعی یا وبلاگ‌تان را به کار بگیرید، نامه بنویسید، هر کاری را انجام دهید که شما را برای انجام کار مسئول می‌کند.

۵- هر روز چیزی خلق کنید.

مهم نیست چه باشد. اثر هنری، عکس، ویدئو، ژورنال، هر چیزی که شما را وارد روحیه خلاقانه و وارد به کار کردن کند.

۶- زود از خواب برخیزید.

بهترین قسمت زود برخاستن، سکوت و آرام بودن آن است. می‌توانید به محض بیدار شدن بر روی چند کار بزرگ تمرکز کنید و مقدار زیادی کار را که در طول روز زمان زیادی می‌برند انجام دهید.

۷- زود بخوابید.

اگر زود نخوابید نمی‌توانید زود از خواب بیدار شوید و کارهایتان را انجام دهید. ما باید تجدید قوا کنیم. خستگی، راهی برای به تعویق انداختن کارهاست.

۸- همزمان همه چیز را تمیز و منظم کنید.

گاهی به هم ریختگی عظیمی را در زندگی می‌بینیم و کاری در مورد آن نمی‌کنیم، آن را به تعویق می‌اندازیم. اگر ۱۵ دقیقه از روز را به تمیز کردن اختصاص دهید (ایمیل، نظافت فیزیکی، وظایف و غیره)، کارهایی کمتری برای انجام باقی می‌ماند.

۹- تلویزیون را حذف کنید.

نشستن پای تلویزیون چیز خوبی نیست (تمام وقت). با خلاص شدن از آن با به تعویق انداختن کارها مبازره کنید.

۱۰- بازه‌های زمانی را برنامه‌ریزی کنید.

اگر می‌دانید که وظایفی برای انجام دادن دارید و باید وقت زیادی را روی آن‌ها بگذارید، تقویم خود را بیرون بیاورید و برای بازه‌های زمانی برنامه‌ریزی کنید. این موضوع باعث می‌شود برنامه کاری‌تان تنظیم شود و بتوانید بر به تعویق انداختن کارها فائق آیید.

۱۱- لیست وظایف را دنبال کنید.

بدون دانستن آنکه باید چه کار کنید، انجام دادن کارها سخت است. با خود لیست انجام وظایف داشته باشید تا بدانید که کار درست را در زمان درست انجام می‌دهید.

۱۲- ایمیل‌ها را چک نکنید.

یکی از بدترین کارها به هنگام انجام "کار”، چک کردن ایمیل است. این کار شما را در حالت "عدم فعالیت” قرار می‌دهد. در عوض، لیست کاری خود را بیرون بیاورید و ابتدا از یک کار بزرگ شروع کنید. چک کردن ایمیل‌ها را به بعد موکول کنید.

۱۳- شبکه‌های اجتماعی را حذف کنید.

فیسبوک، توئیتر، اینستاگرام، هر چیزی. آن‌ها را به کلی خاموش کنید تا بتوانید به تعویق انداختن را شکست دهید. بر کاری که در دست دارید تمرکز کنید.

۱۴- برای خود زمان مشخص کنید.

یک راه مناسب برای انجام کار، تعیین زمان مشخص مثلاً ۲۵ دقیقه کار کردن است. پس از این زمان استراحت کنید و برای زمان کوتاهی کاری را که دلتان می‌خواهد انجام دهید. سپس دوباره مدت زمان مشخصی کار کنید.

۱۵- پیگیری کنید.

یکی از بهترین راه‌ها برای آنکه بدانید وقت خود را چگونه صرف می‌کنید و زمان آزاد برای مقابله با به تعویق انداختن کارها بیابید، پیگیری کارهای خودتان است. اپلیکیشن‌هایی هستند که این کار را انجام می‌دهند. نقاط ضعف خود را پیدا کنید و آن‌ها را تغییر دهید.

۱۶- در صورت امکان کارهایی را به صورت خودکار درآورید.

اگر از انجام دادن دستی کارها با کامپیوتر نفرت دارید، هرگاه که توانستید کارها را به شکل خودکار درآورید. این کار باعث می‌شود زمان ذخیره کنید و تمرکز خود را بر موارد مهم‌تر و جالب‌تری بگذارید.

۱۷- ترس خود را بشناسید و با آن روبه‌رو شوید.

در اکثر مواقع، زمانی کاری را به تعویق می‌اندازیم که از آن ترس داریم. سعی کنید ترس خود را پیدا کنید و با آن رو‌به‌رو شوید. سپس می‌توانید کار کردن را شروع کنید.

۱۸- بدانید که هیچ چیز کامل نیست.

اگر نمی‌توانید کاری را انجام دهید مگر آنکه آن کار بطور تمام و کمال انجام شود، باید کره زمین را ترک کنید! هیچ چیز کامل نیست. چیزی واقعی و عالی ایجاد کنید. همین کار به اندازه کافی خوب است.

۱۹- اهداف روزانه تعیین کنید.

در ابتدای هر روز کارهایی را که می‌خواهید انجام دهید تعیین کنید. بعضی افراد می‌گویند سه کار. بستگی دارد کارها چه اندازه بزرگ هستند. برای خود حدی مشخص کنید.

۲۰- به خود مرخصی بدهید.

اگر در مبارزه با به تعویق انداختن کارها، دوران سختی را می‌گذرانید، به خود خیلی سخت نگیرید. به یاد داشته باشید شما انسان هستید و به استراحت نیاز دارید.

۲۱- خود را سرگرم کنید.

به تماشای فیلم، بازی یا موزه هنری بروید. دوری از کار راه مناسبی برای مبارزه با به تعویق انداختن است، چرا که باعث می‌شود انرژی خلاق خود را بازیابی کنید.

۲۲- کمتر کار کنید.

یک دلیل به تعویق انداختن کارها، سعی بر انجام کار زیاد است. پروژه‌های اصلی را تشخیص دهید و ابتدا آن‌ها را به انجام برسانید. در این صورت احساس غرق شدن نخواهید داشت و قادر هستید کارها را به خوبی انجام دهید.

۲۳- روزانه زمانی برای آرامش داشته باشید.

ما به طور مداوم در دنیال دیجیتال گرفتار شده‌ایم. به ندرت به موسیقی گوش می‌دهیم. این موضوع طاقت‌فرسا و استرس‌زا است و بر کار و زندگی ما اثرگذار است. روزانه حداقل ۱۵ دقیقه به خود زمان آرامش بدهید تا بتوانید تمرکز خود را بدست آورید.

۲۴- سازش نکنید.

فکر نکنید "تنبل هستید” و "همینی که هستید خواهید بود”. این درست نیست و اجازه ندهید که این گونه باشید. شما می‌توانید با تعویق انداختن مبارزه کنید.

نتیجه‌گیری

اگر قصد دارید به تعویق انداختن کارها را یک بار برای همیشه شکست دهید، می‌توانید از این ۲۴ روش کمک بگیرید. موردی که مطابق شرایط شماست انتخاب کنید و به کارتان برگردید.

بازار داغِ سرمایه گذاریِ تاثیرگذار؛ هم سود و هم ثواب

هفته نامه صدا: داستان شاید از آن زمان جدی شد که سرمایه گذاری در بانک دیگر سود چندانی نداشت. حالا همه به «سرمایه گذاری تاثیرگذار» روی آورده اند. براساس گزارش سی ان ان مانی این روزها بازار سرمایه گذاری تاثیرگذار حسابی داغ شده است؛ اما سرمایه گذاری تاثیرگذار دقیقا چیست؟

 

از زمانی که سود در ایالات متحده نزدیک به صفر شد، مردم تصمیم گرفتند به جای این که پول خود را برای بهره های ناچیز در بانک ها نگه داری کنند، آن را وارد کارهای بشردوستانه ای کنند که سود قابل توجهی نیز دارد. درواقع این روزها برای یک امریکایی مقرون به صرفه ترین کار این است که پول خود را روی یک پروژه تحصیلی یا یک فعالیت کشاورزیِ مشارکتی با هدف بهبود وضعیت محیط زیست قرار بدهد تا اینکه آن را به حلق بانک ها برید. به این شکل از سرمایه گذاری در دنیای مدرن «سرمایه گذاری تاثیرگذار» می گویند. عین فرد سرمایه گذار پول خود را صرف موسس، شرکت یا سازمانی می کند که در ازای سود مالی و بازگشت سرمایه، نوع نفع اجتماعی یا تاثیر مثبت محیط زیستی نیز به همراه دارد.

 

 

برخی حتی از آن با عنوان «سرمایه گذاری بشردوستانه» نیز یاد کرده اند. این شکل از سرمایه گذاری هم در کشورهای توسعه یافته و هم در اقتصادهای نوظهور قابل انجام است و نحوه انجام آن نیز بستگی به شرایط دارد.

بررسی های پایگاه خبری- تحلیلی سی ان ان مانی نشان می دهد سرمایه گذاری تاثیرگذار تاکنون بسیار مثبت بوده و نتایج خوبی را به همراه داشته است. البته پرسش هایی در مورد شیوه اندازه گیری میزان سودرسانی این شکل از سرمایه گذاری تاثیرگذار (GIIN) برای اندازه گیری میزان سودرسانی این شیوه از سرمایه گذاری واحدی به نام IRIS را راه اندازی کرده است. این واحد تمامی سرمایه گذاری های تاثیرگذار را دنبال و عملکرد آن ها را بررسی می کند. درواقع این واحد از 500 هدف اجتماعی، زیست محیطی و مالی تشکیل شده است. هر کسی سرمایه گذاری ای انجام می دهد، این واحد به بررسی 500 هدف در آن شیوه سرمایه گذاری می پردازد و در نتیجه میزان سودرسانی آن را اندازه گیری می کند.

سرمایه گذاران بشردوست

مهم ترین مسئله در مورد سرمایه گذاری تاثیرگذار این است که به پیشبرد اهداف توسعه ای در دنیا کمک می کند. از یک سو باعث توسعه پایدار تر می شود و از سوی دیگر برای فرد سرمایه گذار سودهایی را به همراه دارد. بررسی های سی ان ان مانی نشان می دهد قدم های کوچکی در این زمینه برداشته شده اما بازار آن اکنون داغ شده و بسیاری از سرمایه گذاران با انگیزه های مختلف از آن استقبال کرده اند.

بررسی های دیگری نشان می دهند شیوه سرمایه گذاری تاثیرگذار به ویژه در بخش صنعت از سال 2009 رشد چشمگیری داشته است. در همین راستا موسسه ها و سازمان هایی نیز شکل گرفته اند که تنها سرمایه گذاری تاثیرگذار را پیگیری می کنند. این سازمان ها از یک سو برنامه هایی برای سرمایه گذاری تاثیرگذار ارائه می دهند و از سوی دیگر به صورت مستمر وضعیت بازار سرمایه گذاری تاثیرگذار را رصد می کنند. هدف آن ها نیز بهبود و رشد سرمایه گذاری به این شیوه است؛ البته آن ها همچنین به دنبال راهکارهایی برای افزایش بازگشت سرمایه از این طریق هستند تا بتوانند سرمایه گذاران بیشتری را تشویق به سرمایه گذاری در این بخش کنند.

به هر جهت با همین قدم ها به نظر می رسد سرمایه گذاران نگاهی مسئولانه تر به جامعه و  محیط زیست خود دارند و تصمیم گرفته اند توسعه اقتصادی آن ها پایدار باشد؛ به همین خاطر است که به شیوه هایی مثل سرمایه گذاری تاثیرگذار روی آورده اند.

گفت و گو با خواهران حریری، معماران موفق ایرانی - آمریکایی

وبسایت هنر آنلاین: مژگان و گیسو حریری که اصالتی کرمانشاهی دارند از معماران شناخته شده در سطح بین‌المللی به شمار می‌آیند و تاکنون ۲ بار در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۱۲ از سوی رویدادهای بین المللی در فهرست برترین معماران جهان نام برده شده‌اند. این دو خواهر پس از عزیمت از ایران و ادامه تحصیل در دانشگاه کرنل دفتر معماری خود را با نام "حریری و حریری" (  Hariri & Hariri ) در سال 1986 در نیویورک تأسیس کردند. حالا شیوه منحصر بفرد خواهران حریری در طراحی که نوعی منش شاعرانه در ساختمان‌سازی است، طرفداران خودش را پیدا کرده است.

گفتگوی نشریه interiordesign در ماه ژوئن سال جاری میلادی همزمان با تکمیل ساخت آپارتمانی در منهتن نیویورک توسط این طراحان انجام شده است.

 

زندگی در ایران چه نقشی در ترسیم شخصیت فردی و حرفه ای شما بازی کرده است؟

گیسو حریری: حرفه پدرمان ایجاب می‌کرد تا در سرزمینی بیابانی در نزدیکی حوزه‌های نفتی زندگی کنیم؛ محیطی که از یک سو الهام بخش و از طرف دیگر منزوی کننده بود.  در هر حال این فضا به تخیلات ما شاید بیشتر از آنچه در مورد کودکان دیگر صدق می‌کند بال و پر می‌داد. به اضافه این‌ها ما در خانواده‌ای بزرگ شدیم که به این رویاها بها می‌داد و برای زنان خانواده ارزش بسیار قائل بود و موقعیت ویژه‌ای برای آن‌ها آرزو می‌کرد.

مژگان حریری: به نظر من کویر نماد اصالت و خلوص در عین برهنگی و سادگی است. به این ترتیب لااقل این تأثیر در کار ما این گونه جلوه‌گر شده که سعی می‌کنیم ماهیت و جوهره اصلی هر پروژه را درک کنیم که همیشه با یک مفهوم اصلی و تلاش برای خلق سادگی، کارایی و البته توجه به محیط زیست آغاز می‌شود.  برای من یکی دیگر از تاثیرات زندگی در ایران مربوط به اقامت تابستانی‌مان در خانه پدربزرگ و مادربزرگ در اصفهان بود. باغ‌ها و پل‌های پیاده، مساجد آبی، بازارها و کاخ‌های این شهر ذهن ما را لبریز از شگفتی می‌کرد. اصفهان حقیقتاً موزه معماری ایرانی است.

علاقه‌مندان به آثار شما اغلب شیفته رفتاری شبیه به مجسمه‌سازی در پروژه‌های معماری و طراحی‌های جواهرات می‌شوند.  از جمله مجموعه جواهرات "سوارفسکی"، الهام بخش شما در این شیوه چیست؟

گیسو حریری: از همان ابتدا به جمع‌آوری سنگ‌ها و کریستال‌ها علاقه مند بودیم و ساختارهای آن‌ها را بررسی می‌کردیم. شکل‌های انتزاعی، هندسه نامتقارن و الگوهای طبیعی آن‌ها  که در معماری ایران و معماری مدرن غرب نیز مشهود است، برایمان آموزنده و جالب بود و مورد مطالعه قرارشان می‌دادیم.

 

پروژه نگین سالزبورگ

به کدام یک از پروژه‌هایتان بیشتر افتخار می‌کنید؟

مژگان حریری: نگین سالزبورگ پروژه 80 میلیون دلاری برای توسعه این شهر، که پلان جامع و طراحی شش ساختمان جدید آن بر عهده‌مان بود. اما دلیل افتخارمان به این پروژه مقیاس و چالش‌هایی نبود که برای‌مان ایجاد کرد، بلکه این رابطه بین معماری و طبیعت بود که فکر می‌کنیم موفق به برقراری‌اش در این مجموعه شدیم. همینطور سعی در برقراری گفت‌وگو و تجربه‌ای که در ورودی پروژه بازدیدکنندگان را هدایت می‌کند. افزون بر همه این‌ها این مجموعه از معدود سازه‌های جدید در اروپا است که اجازه می‌دهد این شهر تاریخی که محل تولد موتزارت هم هست، مقصدی برای بازدید از معماری قرن بیست و یکم هم باشد.

آیا لزوماً شما هر دو در هر پروژه همکار هستید؟

گیسو حریری: خلاقیت و نوآوری مداوم، نشانه‌های همکاری ما است. سعی می‌کنیم در هر پروژه با هم، به ویژه در مرحله طراحی مشارکت داشته باشیم. وجه بیرونی و داخلی یک پروژه از نظر ما جدای از هم نیستند و همه چیز باید پیوسته و متصل باشد. به این ترتیب ما از تقسیم کاری معمول که مثلاً یکی پوسته و هسته طرح و دیگری ریزه‌کاری‌ها را به عهده می‌گیرد، پیروی نمی‌کنیم.

از پروژه‌های اخیرتان بگویید و اینکه هم اکنون روی کدام متمرکز هستید؟

مژگان حریری: اخیراً طراحی یک برج اداری در تهران را به پایان رسانده‌ایم و همینطور نمایشگاهی از ماکت‌های آثارمان را در گالری "نانسی هافمن" پشت سر گذاشتیم.  این روزها هم در حال بازسازی چند آپارتمان، یک طرح توسعه مسکونی و یک میدان عمومی در پارکی در نیویورک هستیم هم برای طراحی یک هتل در شمال ایران هم برنامه‌ای در پیش داریم.

ظاهراً کتاب‌هایی هم از شما به چاپ رسیده است؟

گیسو حریری: بله چهار مورد کتاب از آثارمان شامل پروژه‌های در دست اقدام، پروژه‌های بین‌المللی، همچنین ساختمان‌ها و طراحی‌های دیگر تاکنون منتشر شده است.  کتاب پنجم را هم در حال حاضر انتشارات "ایمیجز" از مجموعه معماران برجسته جهان را در دست انتشار دارد که بخشی دیگر از آثار و تجربیات ما در آن آمده است. انتشار این کتاب برای‌مان بسیار حائز اهمیت است چرا که وقتی که خود ما مشغول تحصیل معماری بودیم، کار هیچ یک از معماران زن را در کتاب‌ها نمی‌توانستیم ببینیم.

مژگان حریری: اهمیت انتشار کتاب در این است که می‌توانید مراحل کاری خود را از طریق آن تجریه و تحلیل کنید. کتاب این فرصت را فراهم می‌کند که ببینید چه انجام داده‌اید و کجا می‌خواهید بروید. واقعیت این است که در کار هنری اساساً زمان زیادی را صرف طراحی، محتوا و مفهوم می‌کنیم.

 

طراحی خواهران حریری برای برج اداری در تهران

کدام شخصیت‌ها برایتان الهام بخش بوده‌اند؟

گیسو حریری: هیلاری رادهام کلینتون.

مژگان حریری: آلبرتو جیاکومتی.

چه چیزی است که زندگی بدون آن را نمی‌توانید تصور کنید؟

گیسو حریری: بدون گوشی آیفونم.

مژگان حریری: تختخوابم که ساخته "حریری و حریری" است و از فولاد ضد زنگ ساخته شده. 

آیا متریال خاصی هست که برای کار هیجان زده‌تان کند؟

گیسو حریری: متریال‌هایی را می‌پسندم که در فضای خارجی و داخلی بتوانم از آن‌ها استفاده کنم. مانند چوب گردو و سنگ. من این روزها روی ماده دکتون مطالعه می‌کنم.

مژگان حریری: بتن.

تکامل حرفه‌ای خودتان در این سال‌ها را چگونه می‌بینید؟

مژگان حریری: پس از 30 سال فعالیت، پوست‌مان ضخیم‌تر شده و پروژه‌ها هم پیچیده‌تر و پیچیده‌تر می‌شوند.

گیسو حریری: کار ما سخت‌تر اما ظریف‌تر شده. طراحی خوب زمانی اتفاق می‌افتد که زیبایی، کیفیت، تکنولوژی و تفکر به یکدیگر پیوند داده می‌شوند.