فریبکاری در ازدواج با حذف ثبت طلاق از شناسنامه

خبرگزاری ایسنا: یک فعال حقوق زنان با اشاره به حذف ثبت طلاق از شناسنامه زنان، یکی از مشکلات سر راه این طرح را مساله نام فرزندان در شناسنامه افراد دانست و گفت: این طرح نمی‌تواند تمام زنان مطلقه را شامل شود. در عین حال حذف این عنوان نه تنها توهین به زنان مطلقه، بلکه تشدید کننده محرومیت‌های ناشی از طلاق نیز خواهد بود، چراکه قانون اجازه می‌دهد این نام پاک شود ولی بعدا ممکن است طرف مقابل تحت عنوان «فریبکاری در ازدواج» از زن شکایت کند.

مرضیه محبی با بیان اینکه در حال حاضر یکی از چالش‌های اجتماعی کشور ما بالا رفتن آمار طلاق و کاهش سطح پایداری و استقامت خانواده‌ها نسبت به گذشته است ادامه داد: این مسأله حاصل تحولات اجتماعی و حضور فعالانه و بیشتر زنان در عرصه عمل اجتماعی و مشارکت‌های سیاسی و اقتصادی آنها در اجتماع است. زنان نسبت به گذشته به لحاظ اقتصادی تا حدود زیادی مستقل شده‌اند و موانعی که برای طلاق در گذشته وجود داشت که باعث می‌شد آنها به هر قیمتی حاضر باشند زندگی خانوادگیشان را ادامه دهند، برداشته شده است.

این وکیل دادگستری با تأکید بر اینکه از یک طرف آسیب‌های اجتماعی، مثل بیکاری، فقر و اعتیاد باعث افزایش آمار طلاق و ناپایداری زندگی خانوادگی شده است تصریح کرد: اما وقتی یک پدیده اجتماعی به این صورت افزایش می‌یابد و گریبان بسیاری را در جامعه می‌گیرد از حساسیت جامعه نیز نسبت به آن کاسته می‌شود. در گذشته طلاق امری مذموم و ناپسند بود و جامعه نسبت به آن واکنش بدی نشان می‌داد و یا اینکه طلاق در اذهان عمومی به منزله کیفر به حساب می‌آمد. 

محبی بیشتر طلاق ها در جامعه امروز را توافقی دانست و ادامه داد: زمانی که به آمارها نگاه می‌کنیم، قسمت اصلی طلاق‌ها آنهایی هستند که طرفین با توافق، اطلاع و آگاهی نسبت به آثار و عوارض آن  به این کار اقدام می‌کنند. بنابراین این پدیده حاصل گزینش اختیاری افراد است، در نتیجه زمانی که دو نفر عامدانه و با انتخاب خودشان به سراغ چنین گزینه‌ای می‌روند باید آثار  عوارض آن را نیز بپذیرند.

این فعال حقوق زنان با تأکید بر اینکه آسیب طلاق در کشور ما نسبت به سایر کشورهای توسعه یافته دارای عوارض و پیامدهای  بیشتری است اظهار کرد: در همه جای دنیا طلاق وجود دارد. حتی بعد از اینکه جوامع وارد مرحله مدرن شدند، آمار طلاق نیز افزایش پیدا کرده است. در واقع این مساله نتیجه نوع روابط اجتماعی و تحولات جوامع بوده اما با این وجود شدت آثار و عوارض آن در کشورهای دیگر نسبت به ایران کمتر است، چراکه بعد از اینکه طلاق صورت می‌گیرد، طرفین ازدواج می‌کنند، و نگاه جامعه به این پدیده مانند یک داغ ننگ و کیفر نیست.

مدیرعامل کانون زنان حقوقدان سورا در ادامه با انتقاد از اینکه  قسمت اعظم آسیب‌ها متوجه زنان است گفت: این  در حالی است که واقعه طلاق دو طرف دارد. باید تلاش کنیم فرهنگی در جامعه فرهنگی حاکم شود که بار طلاق را از دوش زنان بردارد. به عبارت دیگر انگی که به زن مطلقه می‌خورد و نوع نگاهی که نسبت به آنها وجود دارد باید برداشته شود. 

وی با انتقاد از اینکه اگر جامعه داوری های خودش را تنها متوجه زنان کند، به مساله حل داغ ننگ کمکی نخواهد شد افزود: قانونگذاری امری ساده و پیش پا افتاده نیست. باید دید چه مشکل و خلاء قانونی در جامعه وجود داشته و چه اختلالی ایجاد شده که دولت مجبور به واکنش در برابر این مساله به شکل قانونگذاری شده است؟.

این وکیل دادگستری با بیان اینکه در حال حاضر چنین معضلی در جامعه در ابعاد گسترده وجود ندارد تا نیاز به وضع قانون در این زمینه را توجیه کند تصریح کرد: ما در زمینه مسائل زنان با مشکلات بسیار بزرگتر و مهم‌تری روبه‌رو هستیم. برای مثال لایحه «تامین امنیت زنان» که ارتباط مستقیم با آرامش جامعه و حل بسیاری از آسیب‌های اجتماعی دارد سال‌هاست در دست تصویب است ولی حتی به مجلس نرفته و کار روی آن شروع نشده است. همچنین لایحه تامین امنیت کودکان نیز بیش از 6 سال است که در دست بررسی است و تنها 9 ماده از آن در این مدت به تصویب رسیده است. با این وجود ما تمام این موارد را کنار گذاشتیم و به این نتیجه رسیدیم که دولت باید نسبت به معضلی به نام وجود آثار طلاق در شناسنامه زنان واکنش نشان دهد، در حالی که در وضع کنونی ضرورت اجتماعی برای ورود حاکمیت به چنین بحثی اصلا وجود ندارد. 

محبی در ادامه با انتقاد از اینکه اما در حال حاضر این قانون بدون در نظر گرفتن نیازهای جامعه، مصلحت و خواست عمومی مطرح شده است گفت: زمانی که فردی ازدواج را انتخاب می‌کند و طلاق می‌گیرد باید عوارض آن را هم بپذیرد یعنی شناسنامه‌ای دارد که ازدواج قبلی در آن درج شده است. قانون ثبت احوال نیز می‌گوید چهار واقعه از زندگی یعنی تولد، ازدواج و فوت باید در شناسنامه وجود داشته باشد.

این وکیل دادگستری مشکل دیگر بر سر راه این طرح را مسأله نام فرزندان در شناسنامه دانست و اظهار کرد: این طرح نمی تواند شامل حال تمام زنان مطلقه شود. چرا که باید پرسید در مورد زنان دارای فرزند اگر نام طلاق از شناسنامه حذف شود برای فرزندان چه اتفاقی خواهد افتاد؟ بنابراین نه اصول مربوط به وضع این قانون قابل توجیه است و نه عوارض اجتماعی آن قابل کنترل است. اگر قرار است در این مورد توجه به مساله حقوق زنان بهبود پیدا کند، باید با فرهنگی که با زنان مطلقه به این شکل رفتار می‌کند، مقابله شود. یعنی واکنش دولت در مقابل این مساله نباید صرفا محدود به تصویب قانون باشد، بلکه باید به دنبال اصلاح فرهنگ و ساختارهایی باشد که باعث می‌شود زنان مطلقه صرفا به دلیل مهر طلاق مورد محرومیت قرار بگیرند.

وی با اشاره به مسائل اجتماعی عمده زنان مطلقه افزود: برای مثال در جامعه ما زنی که برای استخدام با شناسنامه‌ای که عنوان طلاق در آن وجود دارد به جایی مراجعه می‌کند، با مشکل روبه‌ر ومی‌شود. ما باید این ساختارها و فرهنگ و نگرش را از بین ببریم. حذف این عنوان نه تنها توهین به زنان مطلقه است بلکه تشدید کننده محرومت‌های ناشی از طلاق نیز خواهد بود، چراکه خود قانون اجازه می‌دهد این نام پاک شود ولی بعدا ممکن است طرف مقابل تحت عنوان فریبکاری در ازدواج از زن شکایت کند و این مساله ازدواج او را به مخاطره بیندازد.

این  فعال حقوق زنان گفت: پیامد این اقدام نهادینه شدن نوعی ریاکاری در جامعه است. یعنی افراد یکی از حوادث اصلی زندگی خودشان را به مدد قانون پنهان می‌کنند. در نتیجه این طرح هرگاه زنی بخواهد ازدواج کند، اولین داوری و مانع بر سر راه اعتماد طرفین این خواهد بود که براساس قانون ممکن است شناسنامه او پاک شده باشد. این امر اعتماد اجتماعی طرفین را خدشه‌دار خواهد کرد.

از مردم‌ سازی یک هنرمند تا آغاز رویدادی تازه

خبرآنلاین:  هنرمندان و اهالی هنرهای تجسمی در اولین هفته شهریور با ۲۷ افتتاحیه متنوع و جدید به استقبال علاقه‌مندان و مخاطبان این حوزه می‌روند.

آغاز ماه شهریور و نزدیک شدن به روزهای پاییزی نویدبخش پایان فصلی نه چندان موفق و آغاز یک پاییز پررونق برای گالری‌داران و اهالی هنرهای تجسمی است و به همین منظور در این ماه شاهد حضور پرتعداد گالری و افزایش افتتاحیه‌ها هستیم.

در اولین جمعه از آخرین ماه تابستان شهر تهران از 27 افتتاحیه میزبانی می‌کند و علاقه‌مندان هم 29 انتخاب برای گشت فرهنگی در پایتخت از نمایشگاه‌های هفته گذشته دارند.

اولین خبر خوب برای هنرهای تجسمی در این هفته آغاز به کار یک گالری جدید در این حوزه است. گالری چهار به همت یک زوج جوان به تازگی افتتاح شده است و در اولین نمایشگاه خود میزبان آثار حسین محجوبی با نام «اسب‌ها و درخت‌ها» است.

دومین خبر خوش این هفته برگزاری اولین دوره «پترنیتکچر» از سوی هنرمندان ایرانی است که در فرهنگسرای نیاوران برگزار می‌شود.

هفته اول شهریور از تنوع نسبی برخوردار است و شاهد حضور هنرمندان حوزه نقاشی (طراحی، آبرنگ و نقاشیخط)، عکاسی، مجسمه‌سازی و چاپ دستی هستیم و تعداد نمایشگاه‌های گروهی و انفرادی به برابری تقریبی رسیده است.

عکاسان هم این بار با دستانی پر به استقبال علاقه‌مندان رفته‌اند و حضور کمرنگ گذشته را به خوبی پررنگ کردند. این هفته نمایشگاه سالیانه «پودیوم»، نمایشگاه سالیانه عکس‌های برتر سال برگزار مجزا از نمایشگاه‌های انفرادی برپا می‌شود.

در ادامه به جزییات نمایشگاه‌های این هفته، هنرمندان و آثارشان نگاهی می‌اندازیم.

گالری آ (شماره دو): تک اثر سرژ بارسقیان با عنوان «اسپاتلایت 1» از سوم تا 9 شهریور به نمایش در می‌آید.

گالری آتشزاد: سری دوم از نقاشی‌های محمدرضا آتشزاد با عنوان «لذت زندگی» سوم شهریور افتتاح می‌شود و تا 12شهریور ادامه دارد.

گالری آرته: نقاشی‌ها و عکس‌های نیروان رضایی با عنوان «آبستره در جاده» سوم تا 12 شهریور به نمایش در می‌آید.

گالری آوا: نمایشگاه نقاشی‌های مصطفی خانوردی و منصوره کلهری با عنوان «سایه» از سوم تا هشتم شهریور به نمایش در می‌آید.

گالری ابد: سری دوم از نمایشگاه «فراجهش» با ارائه مجسمه‌های مفهومی از هادی عرب‌نرمی، حسین علی‌عسگری، هادی محب‌علی، هیربد همت‌آزاد، سیاوش امیری‌راد، پرستو پرنور و رضا تائبی سوم تا 17 شهریور برپا می‌شود.

گالری اثر: نقاشی‌های بنفشه صدیقی با عنوان «دریافت» از سوم تا 31 شهریور به نمایش در می‌آید.

گالری ایوان: نمایشگاه آثار اکبر نعمتی سوم تا 10 شهریورماه برقرار است. علاقه‌مندان می‌توانند هر روز به جز شنبه‌ها از ساعت 16 تا 20 از این آثار دیدن کنند.

گالری چهار: این گالری از سوم تا 31 شهریور میزبان آثاری از حسین محجوبی با عنوان «اسب‌ها و درخت‌ها» است. این گالری به تازگی و به همت یک زوج جوان افتتاح شده است.

گالری دنا: نمایشگاه گروهی هنر مفهومی «هشتگ» که بابک حقی آن را گردآوری کرده است با آثاری از ایمان ایران‌نژاد، بابک حقی، سپهر زند، مرضیه شاد، فرشته شادی، امیر شلمانی، فرهاد قشقایی، مهسا کریمی، عطا محمدی، محمد مستان‌دهی و آرش میرمحمدی از سوم تا 13 شهریور میزبان علاقه‌مندان به هنرهای تجسمی است.

 

گالری راه ابریشم: نمایشگاه سالیانه‌ گروه عکس پودیوم، سوم شهریور برگزار می‌شود. «پودیوم» یک گروه عکاسی متشکل از پنج فتوژورنالیست ایرانی است که تمرکز خود را روی عکاسی مستند از ورزش‌ها قرار داده‌اند. جاوید نیک‌پور، فرزام صالح، محمدعلی نجیب، پیام ثانی و روشن نوروزی عکاسان گروه عکس پودیوم هستند. نمایشگاه عکس «پودیوم، یک» که از  جمعه سوم شهریور گشایش می‌یابد تا ۱۷ شهریور دایر است.

گالری سیحون: عکس‌های مهدی رضوی با عنوان «برآب افتاده» سوم تا 15 شهریور به نمایش در می‌آید.

گالری شمس: نمایشگاه حراج آثار هنری این گالری، روز جمعه سوم شهریور با آثار 44 هنرمند از ساعت 16 تا 20 گشایش می‌یابد. آثار گردآوری شده در این نمایشگاه که شامل آثار نقاشی، مجسمه، خوشنویسی، نقاشیخط و عکس است از 300 هزار تومان تا سه میلیون تومان قیمت‌گذاری شده است.

در این نمایشگاه آثاری از احمد اسفندیاری، صادق تبریزی، ناصر اویسی، کامبیز درمبخش، جمشید سماواتیان، بهرام دبیری، پروانه اعتمادی، بهمن بروجنی، بیوک احمری، شهره امیراحمدی، فیروزه بختیاری، یاسمن بازارگان، مجتبی تاجیک، علی جمشیدی، گلبن جمشیدی، محسن حجازی، امید خاکباز، علی دقیق، سعید رضوانیان، حمیده رضوی، فرزانه رادمهر، علی روستاییان فرد، امیر رحیمی، علیرضا سعادتمند، سپیده شاه حسینی، الهه صالح، علی عابدینی، رضا عابدی، امیر فارسیجانی، حامد قصری، منوچهر موغاری، فرامرز مختارپور، کامبیز مکری، احمد مقدسی، همایون موسوی، کیوان مکری، امیر مافی بردبار، میشا میر، هانی نجم، مهدی نبوی، وارطانیان، هاکوپیان، ترمه یعقوبی و Marie Pierre در معرض نمایش و فروش قرار می‌گیرد. این نمایشگاه به مدت یک هفته و تا دهم شهریور برپاست.

گالری فردا: نمایشگاه گروهی نقاشان جوان سوم تا 9 شهریور با ارائه آثاری از لیلا اسکندری، سمیرا اسکندرپور، محجوب باصری، مریم پور بصیر، فرهاد توکلی، مهسا توکلی لارستانی، سوسن جدیدی، نسرین جعفری، مریم حسینی، علی حیدریان، الهام حیدری، صهباء حسینی‌نیا، ماندانا خدابخشی، المیرا رستمی، شیما زارعی، آزاده دانش (حاجی سلیمی)، محمد جواد صدری کرمی، راضیه شریفی، شیوا عزیزخانی، محمد علی عدیلی، کیانا عقابیان، سارا غلامی، عاطفه غلامی، شیوا فاتحی، عطیه فرجی، نساء فرجی، مریم فرد، سمیه فروغی، مهسا قهرمانی، سحر کاکاوند، سودابه لطف‌پور، فرزانه نبیلی و زهرا یارمحمدی برگزار می‌شود.

گالری طراحان آزاد: نمایشگاه آثار حامد بزاززادگان با عنوان «مردم سازی» جمعه سوم شهریور افتتاح می‌شود و تا هشتم شهریورماه میزبان علاقه‌مندان به هنر است.

گالری مژده: نمایشگاه آثار زهرا بهرامی جمعه سوم شهریور افتتاح می‌شود و تا دهم این ماه ادامه دارد.

گالری مهروا: نمایشگاه گروهی عکس با عنوان «موزه میهن پرستی» که هوفر حقیقی آن را گردآوری کرده است از سوم تا 13 شهریور با ارائه آثاری از مهروا آروین، آریا ابوالحسنی، مریم تخت‌کشیان، مسعود ثابت‌زاده، هوفر حقیقی، محمد خضری‌مقدم، شیرین رضایی، زروان روح‌بخشان، علیرضا زنگی‌آبادی، پویا صدیقی، گلناز طاهری، امین طلاچیان، حنا روشنی، الهه عبدالله آبادی، المیرا علی‌اکبری، مهران فرید، فرزانه قدیانلو، آرش کریمی، مهرداد میرزایی،محمودرضا نوربخش، میلاد هوشمندزاده، هاله هاشمی، پیمان یزدانی، مهشاد مهاجر برگزار می‌شود.

گالری نگاه: ​نمایشگاه نقاشی گروه پیکان با عنوان «رهایی» سوم شهریور ماه افتتاح می‌شود. در این نمایشگاه که تا 22 شهریور ادامه دارد آثاری از بنفشه احمدزاده، پریسا پرورش، علیرضا جوادی، حجت حسینی، صحرا تقی‌پور، نگار ذنوبی، ندا شاه‌حسینی، فرناز شعار، مسعود عسگری، سمیه فعال، آذرخش فراهانی، مریم قادری، عظیم مرکباتچی، احمد مرادی، افسانه مظفرنژاد، اسماء نجفی، علی مقدم، مریم مقدم، فریناز نصیرپور، امیر علی ایزدی، نازلی عباسی، مینا سنگرگیر، مژده عبداله‌جانی و سپیده قائم مقام ارائه می‌شود.

گالری هما: سری نقاشی‌های «حذف‌شدگان یا فرزندان خدا» اثر علی ذاکری سوم تا 14 شهریور به تماشا در می‌آید.

گالری هور: نمایشگاه چاپ‌های دستی حسن واحدی از سوم تا 12 شهریور میزبان علاقه‌مندان به هنرهای تجسمی است.

گالری نات: نمایشگاه نقاشی شیدا قلی پور از سوم تا 11 شهریور با عنوان «زایش در سکوت» میزبان علاقه‌مندان است.

گالری خانه هنرمندان: بخش آزاد نهمین نمایشگاه عکس‌های برترسال دوربین.نت جمعه سوم شهریورماه ساعت 17 تا 21 در خانه هنرمندان ایران افتتاح می شود.

در این نمایشگاه 300 عکس منتخب سال 95 از 300 عکاس در گالری های بهار و تابستان به نمایش درمی آید. 300 عکاس حاضر در نمایشگاه از 696 عکاس شرکت کننده در نمایشگاه، توسط هیات انتخاب برگزیده شدند.

گالری فرهنگسرای نیاوران: برای اولین بار در ایران رویداد «پترنیتکچر»، کاربرد پترن در محیط‌های انسانی با بکارگیری تکنیک‎ها و بیان‎های گوناگون هنری جمعه سوم شهریور در فرهنگسرای نیاوران گشایش می‎یابد.

در این نمایشگاه آثاری از طراحان و هنرمندان در رشته‎های گوناگون در معرض دید علاقه‌مندان قرار خواهد گرفت. هنرمندان در این رویداد با تکنیک‎ها و بیان‎های گوناگون هنری به مفهوم و کاربردهای پترن در محیط‎های انسان ساخت می‎پردازند.

هنرمندان و گروه های شرکت کننده در نمایشگاه «پترنیتکچر» عبارتند از استودیو آرخه، بهزاد اتابکی، داوود ‌اسدالله‌وش، وحید اشراقی، پوریا بنی ‌آدم، پانیذ فرخ سیر، امیر علی زینتی، آرمان نجاری، علی بهمنی، شریفه پارسایی، محمد ترقی‌جاه، میر مولا ثریا، جنریتیو پترنز، آزاده حسینی، ملیحه حقیقی، ساشا آقابابایی، دل آگاه دادبه، سپهر ژند، سرای آفرینش ما(MA)، بیتا شکاری، سعید رضا بریری، محمد صحرانورد، نوید عظیمی، کارگاه ساخت دیجیتال (فب-لب)، مهسا کریمی‌زاده، بهارک کشانی، محمدرضا قربانی، مرکز نوآوری شهری تهران، حبیبه مجدآبادی، معماری روبوتیک تهران، شهاب میرزاییان، فرزاد کفایی، حسین صانعی، رضا نجفیان، رنا دیزاین، سینا یعقوبی. این نمایشگاه تا 10 شهریور ادامه دارد.

 

گالری آیریک: نمایشگاه گروهی نقاشی محصول همکاری این گالری و گالری و سروستان در تهران و کرمان از سوم تا هشتم شهریور برگزار می‌شود.

نگارخانه نگر: «خیال جان افزا» عنوان نمایشگاه آثار طراحی فریبا حاجی سیداسدالله است که سوم تا هشتم شهریور برپا می‌شود.

گالری احسان: نمایشگاه نقاشی احمد شادپیام با نام «کیمیا ز خاک» از سوم تا 15 شهریور میزبان علاقه‌مندان خواهد بود.

نگارخانه نقش جهان: نمایشگاه گروهی آبرنگ «دختران نقش جهان» جمعه سوم شهریور افتتاح می شود. مریم باشوکی، ملیکا سادات حسینی و آتنا باشوکی سه هنرمندی هستند که کارهای آبرنگ خود را در معرض دید علاقه‌مندان قرار می‌دهند. این نمایشگاه تا هشتم شهریور ادامه دارد.

گالری شمیده: نمایشگاه آبرنگ‌های پارسا پاینده با نام «گستره کویر» سوم شهریور افتتاح می‌شود. در این نمایشگاه 19 اثر این هنرمند تا هشتم شهریور به تماشا گذاشته می‌شود.

پشت پرده لابی‎های نمایندگان با وزرای روحانی

خبرآنلاین:  نماینده مردم رشت گفت: برای هر یک از وزرای پیشنهادی مجموعه‎ای از اعضای وزارتخانه‎ها بسیج شدند تا بتوانند نمایندگان را برای ارائه رای اعتماد، اقناع کنند اما در مورد بیطرف این اتفاق رخ نداد.

پنج روزی می شود که تکلیف شانزده وزارتخانه دولت دوازدهم مشخص شده اما هنوز بازار حرف و حدیث بر سر رای آوردن و نیاوردن برخی وزرا و لابی های پشت پرده داغ است؛ موضوعی که غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی در این رابطه توضیحاتی ارائه کرد.

او گفت تضمین رئیس جمهور درمورد جهرمی، تاثیر گذار بود اما کسی بیطرف را همراهی نکرد. آنچه در ادامه می خوانید مشروح این گفت و گو است؛

جلسات بررسی صلاحیت و برنامه‎های وزرای پیشنهادی کابینه دوازدهم تمام شد، اما هنوز شائبه های آن پابرجاست. از جمله بحث لابی‎ها و امتیاز گرفتن‎های احتمالی برخی نمایندگان. کما اینکه برخی رسانه در مورد نمایندگان گیلان مباحثی را مطرح کرده بودند.

اولا این را بگویم که لابی در نفس خودش، بد نیست. باید صحبت کرد تا طرف مقابل را اقناع کرد و این چیز بدی نیست؛ از سوی دیگر حتی اگر بحث امتیاز دادن و امتیاز گرفتن باشد، چنانچه بحث منفعت شخصی نباشد بازهم مشکلی ندارد.

 

در مورد بحث اخیری که گفتید باید بگویم کشورهای همسایه نفتشان را از دریای خزر برداشت می کنند. برای مثال آذربایجان صد درصد نفت خود را از دریای خزر تامین می کند، اما 20 الی 25 سال است که وزرا تنها به ما قول می دهند و کاری انجام نمی دهند. این بار ما به آقای زنگنه گفتیم که تکلیف ما را روشن کن! ما 440 هکتار از زمین های مردم را خریده، محصور کردیم و نه اجازه دادیم از دریا استفاده کنند و نه می توانند از زمین منفعتی ببرند؛ با این هدف که قرار است پالایشگاه ایجاد شود. اما سالهاست کهیک خشت روی خشت گذاشته نشده و مسوولین توجیهاتی می آورند که با تکنولوژی امروز هم‎خوانی ندارد. من اگر نماینده بندرعباس هم بودم باز به وزیر نفت می گفتم برنامه ات برای نفت دریای خزر چیست؟

 

متاسفم برای خبرگزاری‎ای که نوشته است من امتیاز گرفته ام! مگر این موضوع جدید است یا منفعت شخصی در آن نهفته است؟ بنابراین این ها امتیاز گیری نیست.

پس یک بحث ملی بوده است؛ اما اینکه با یک وزیری مخالفت می شود، اما بعد از دو روز، یکباره از همین وزیر دفاع تمام قد می شود، این شبهه ایجاد می شود که چه  اتفاقی افتاده است؟ مثلا خود شما مخالف جدی یکی دو وزیر بودید اما بعد 180 درجه نظرتان تغییر کرد!

 

سوالی از شما می پرسم؛آیا قرار است که نماینده حرفی بزند و همیشه بر همان حرف اصرار کند؟! حضرت عباسی، من با وزیری مخالف بودم از ابتدا، اما نهایتا به او رای مثبت دادم؛ با نماینده ای هم موافق بودم ولی در نهایت رای منفی به او دادم. چون در جلسه ای وزیری آمد که با او موافق بودم اما وقتی نمایندگان چند سوال از او پرسیدند؛ در جواب ماند! به هر حال ما یک آخر عاقبتی داریم و اینکه صد در صد بر سر حرف خود اصرار کنیم، منطقی نیست. به دو تن از وزرا گفتم من به آخرتم پایبندم شما بیایید و این چند مورد را برای من روشن کنید که یکی از آنها مرا قانع کرد و دیگری نتوانست. لذا من به یکی از وزرا که فکر نمی کردم، رای منفی بدهم، رای منفی دادم. ما در فرایند بررسی وزرا یک جاهایی نظراتمان مثبت شد و جایی نظراتمان منفی شد. در این اشکالی نمی بینم.

تغییر نظر از این بابت مسلما اشکالی ندارد اما اینکه برخی قول تغییر مدیرکل و فرماندار و ... می گیرند؛ قابل توجیه نیست؟

بله این موضوع کاملا ایراد دارد و خلاف است. قبول دارم افرادی که آخرت خود را می فروشند و بر سر این مسائل معامله می کنند که قابل تامل است.

در این میان چه اتفاقی افتاد که آقای بیطرف نتوانست رای اعتماد بگیرد؟ درحالی که تا اخرین روز هیچ تحلیل و صحبتی در مورد رای نیاوردن این وزیر وجود نداشت؟

 

باید چند نکته درمورد بیطرف بگویم؛ اول اینکه آقای بیطرف چه در صحن علنی و چه در فراکسیون های مجلس، بسیار بد از خود دفاع کرد. دوم اینکه وزارت نیرو با او همکاری نکرد. در واقع برای هر وزیری آمد، مجموعه ای از اعضای وزارتخانه برای جلب رای آوری نمایندگان به او بسیج شدند، اما درمورد آقای بیطرف این اتفاق رخ نداد.

چرا؟
 آنچه که من شنیدم، فارغ از صحت و سقم آن، این بود که گویا آقای بیطرف قبل از این با اعضای وزارت نیرو در تنش بوده است یا اعلام کرده که اگر من بر سر کار بیایم خیلی‎ها را تغییر خواهم داد. برای هر یک از وزرا تمام نیروها و روسای وزارتخانه‌اش بسیج شدند. چطور در کل وزارت نیرو 5 نماینده وجود نداشت که با بیطرف رفیق شود؟!

من وزیر تعاون را مثال می زنم همه مدیران کل استانی او مرتب با نمایندگان در ارتباط بودند؛ تماس می گرفتند و رفع ابهام می کردند؛ اما این موضوع به هیچ عنوان درمورد وزیر نیرو اتفاق نیفتاد.

نکته سوم خوب کار کردن وزرای لب مرزی بود؛ تا لحظه آخر فکر می کردیم وزیر آموزش و پرورش می افتد که به بطحایی گفتم وضعیت تو خوب نیست باید تلاشت را بکنی؛ او کار کرد و تمام عوامل سازمانی اش دست به کار شدند و دائما جلسه گذاشتند و رفع ابهام کردند و تک تک سوالات را پاسخ دادند.

من خودم به آقای بیطرف گفتم روسای جمهوری قبلی ما چون از مناطق مرکزی کشور هستند؛ همه تفکر سازه ای دارند و فکر می کنند فقط باید سد ساخت، شما برای خروج از این بحران چه فکری دارید؟ کشور ما این همه سد نمی خواست و نمی خواهد؛ واقعیتش او جواب قانع کننده ای نداد. حتی حامیان بیطرف هم خوب کار نکردند.

یعنی ائتلافی میان فراکسیون ولایی و مستقلین برای عدم رای اعتماد به آقای بیطرف شکل نگرفته نبود؟

واقعا هرکسی این را گفته، حرف گزافی زده است! به چه علتی باید چنین ائتلافی انجام می شد؟ متاسفانه برخی در زمین خود بازی نمی کنند و برای پوشاندن ایرادات خود سعی می کنند توپ را در زمین دیگران بیاندازند. مستقلین از همان روز اول اعلام کرد اگر قرار باشد تعاملی میان سه فراکسیون صورت بگیرد ما آمادگی داریم؛ اما با تک تک فراکسیون ها هیچ تعاملی نداریم. ما بر سر کابینه بسیار کار کردیم و در جلسه فراکسیون هم اقای بیطرف از منظر محبوبیت، هفدهم شد.

آقای بیطرف خیلی ضعیف عمل کرد و شناخت درستی هم نسبت به ساختار مجلس نداشت. یک روز با او تماس گرفتم و گفتم شما در فراکسیون مستقلین نیامدید، گفت آمدم. بعد متوجه شدم او نمی داند فراکسیون ولایی از مستقلین جدا است! کسی هم برای او توضیح نداده بود و من واقعا دلم سوخت.

یعنی او را تنها گذاشتند؟

شاید!

یعنی شما مدعی هستید که دولت می خواست بیطرف رای نیاورد ؟

ببینید آقای رئیس جمهور گفت من تشخیص دادم که شما می توانید وزیر باشید، اما جلب رای اعتماد با خود شماست؛ من نمی توانم از خودم هزینه کنم.

منظورتان این است که دفاع قوی هم از او نشد؟

هم دفاع قوی از او صورت نگرفت و هم خودش خوب صحبت نکرد؛ او به گونه ای بی انگیزه رفتار کرد. وزرا هر شب با ما تماس می گرفتند اما آقای بیطرف ارتباطی با نمایندگان نداشت.

اقای جهرمی چطور توانست آن همه مخالف را به موافق تبدیل کند؟

جهرمی هم خوب کار کرد و هم دفاع رئیس جمهور و تضمین او بسیار تاثیر گذار بود.

یعنی ابهاماتی که در مورد او مطرح بود، پاسخ داده شد؟

درباره همه ابهامات او به ما توضیح داد، صدای ضبط شده اش هم هست؛ او گفت هرکسی را من بازجویی کردم رو به رو کنید. خانم دکتری ادعا داشت توسط جهرمی بازجویی شده است ما با او صحبت کردیم و گفت من از پشت یک پرده بازجویی شدم و صدای بازجوی من صدای آذرجهرمی بود! با این استدلال که نمی توان قضاوت کرد!

دغدغه تماشای فیلم خارجی بر پرده سینما

خبرگزاری ایسنا:  مدیر پردیس سینما قلهک گفت: فیلم‌های خارجی روی پرده سینماتک بیشتر وجه آموزشی دارد و علاقه مندان و دانشجویان رشته سینما برای فهم بهتر بخش‌های آموزشی می‌توانند فیلم‌های کلاسیک تاریخ سینما را بر روی پرده سینماتک این پردیس سینمایی تماشا کنند.

سیدجمال ساداتیان بیان کرد: اکثریت طرفداران فیلم‌های خارجی سینماتک که به تماشای فیلم های روی پرده سینما علاقه‌مند هستند، ممکن است فیلم‌های سینماتک را در نمایش خانگی یا تلویزیون دیده باشند اما به دلیل بزرگ بودن پرده سینماها و وضوح تصویر فیلم، تماشای دوباره این فیلم‌ها را بر روی پرده سینما ترجیح می‌دهند.

وی با اشاره به جمعیت بالای شهر تهران گفت: سالن‌های سینمای تک با ظرفیت حدود 200- 300 برای افراد محدودی، خصوصا کسانی که به فیلم‌های خارجی علاقه مند هستند قابل استفاده است.

ساداتیان در پاسخ به این سوال مبنی بر اینکه فیلم‌های خارجی روی پرده های سینما تا چه میزان می‌توانند با فیلم‌های ایرانی رقابت داشته باشند گفت: به هیچ وجه فیلم‌های ایرانی و فیلم‌های خارجی با یکدیگر قابل مقایسه نیست، چراکه اینگونه فیلم ‌ها از نظر محتوا با یگدیگر متفاوت هستند.

او با بیان اینکه مردم ایران به فیلم‌های ایرانی علاقه بیشتری دارند افزود:در حال حاضر به دلیل تعداد محدود سالن‌های نمایش شرایط اکران فیلم‌های خارجی در کشور وجود ندارد ،اما با توسعه و افزایش تعداد سالن‌های سینما شرایط برای پخش فیلم‌های خارجی در ایران فراهم خواهد شد.

مدیر پردیس سینما قلهک درباره پیشینه سینما تک اظهار کرد: سینماتک در سال 45 در فرانسه پایه گذاری شد تا برای دانشجویان هنر فیلمهایی که بیشتر وجه آموزشی دارند نمایش داده و متخصصانی زوایا، محتوا و ابزارهای تکنیکی این فیلمها را توضیح دهند که باعث ارتقای سطح آموزشی رشته هنر می شود.

او با بیان اینکه سینمای ایران در دنیا در جایگاه رفیعی قرار گرفته است اظهار کرد: باتوجه به میل و اشتیاق فیلم سازی جایگاه ابزاری مانند سینماتک در سینمای ایران کم بود.

سیدجمال ساداتیان ادامه داد: همچنین کشورهای دیگر نیز تصمیم به تاسیس سینماتک گرفتند تا بخش آموزش از این راه ارتقا یابد که در سال47 در ایران این جریان راه اندازی و با پیروزی انقلاب اسلامی متوقف شد،دوباره ارگانهای دولتی برای راه اندازی سینماتک گامهایی برداشتند که به دلیل بافت دولتی منجر به تعطیلی آن شد و بالاخره طی صحبت‌هایی با وزارت ارشاد مجوز بهره‌برداری سینماتک صادر و فیلم‌ها در قالب تک سانس پخش می‌شود.

او در رابطه با حق کپی رایت این فیلمها اظهار کرد: با ارتباط با نماینده پخش هر فیلم ،فیلمها را به صورت توافقی درخواست کرده و آن را در سینماتک نمایش می‌دهیم.

وی افزود: هر روز درسینماتک 2 فیلم به نمایش گذاشته می‌شود که هر سانس به یک فیلم مخصوص اختصاص دارد و جدول پخش این فیلم ها به صورت ماهانه در سایت سینماتک قرار می‌گیرد تا افراد عضو کلوپ این سینما بتوانند بر اساس زمان و علاقه خود فیلم مورد نظر را انتخاب و تماشا کنند،همچنین درصورت تقاضای پخش مکرر فیلمها دوباره آن فیلم به نمایش گذاشته می‌شود.

او در پاسخ به این سوال مبنی بر اینکه آیا برای تماشای فیلمهای سینماتک باید در کلوپ این سینما عضو بود اظهار کرد:علاقه مندان فیلمهای سینماتک باید در این کلوپ عضو باشند، زیرا افرادی که به تماشای این فیلم‌ها می‌نشینند به لحاظ فکری و رفتاری با یکدیگر همگون هستند و به دلیل اینکه نوع رفتار افرادی که به فیلم‌های طنز علاقه مند هستند با افرادی که به فیلمهای خاص علاقه دارند متفاوت است.

مدیر پردیس سینما قلهک با اشاره به ترجمه فیلمهای سینماتک اظهار کرد:فیلمهایی که در سینماتک نمایش داده می‌شود با زبان اصلی و دارای زیرنویس هستند و برای کسانی که با اصول اولیه زبان آشنا هستند قابل استفاده است.

حجم شعارها در دولت، موجب ناامیدی است

سعید اسلامی در روزنامه اعتماد نوشت: در فردای هر انتخاباتی (ریاست‌جمهوری؛ مجلس و...) بیش از همه حامیان کاندیدا و سپس رقبای کاندیدای پیروز؛ تحقق شعارهای کاندیدای محبوب و همچنین عدم تحقق شعارهای رقیب را به رصد می‌گیرند. تقریبا در اغلب موارد آن گروهی که بیش از همه در صبح پیروزی می‌رنجند و غالبا به انفعال و یاس می‌گرایند یاران کاندیدای پیروزند.

 

درک چنین تغییری در نزد حامیان حتی پیروان لایه اول و سپس حلقه‌های دوم و سوم آنچنان پیچیده و ناملموس نیست. از یک‌سو تنوع شعارهای دوران کمپین و سپس عدم امکان دسترسی به کاندیدای پیروز آن گونه که در کمپین‌ها آسان می‌نمود. (که البته این از ملاحظات ساخت دوران مدرن و بروکراسی حاکم براین دوران است.

 

وضعیتی که دانشمندانی چون میخلز از آن تحت عنوان الیگارشی آهنین یادکرده‌اند.)؛ علاوه بر این فاصله شعارهای انتخاباتی با واقعیت موجود و سیاست‌های عملی پیش روی منتخب پیروز از جمله مهم‌ترین عوامل انفعال و یأس حامیان و پیروان آنان است. به ویژه اگر فاصله شعار و عمل فاحش و غیرقابل مسامحه باشد این یأس و انفعال می‌تواند ماه‌ها به طول انجامد و حتی به مخالفت آشکار بدل شود.

 

لیکن غالبا این یأس و انفعال بعد از چندین ماه به انتخاب‌های عقلایی دیگر مبدل می‌شود. ذایقه و رفتاری که سیاستمداران به خوبی آن را می‌شناسند. از آن سو اگر این تفاوت در شعار و عمل مایه یأس و انفعال حامیان است خود موجب دلگرمی رقیبان است. این همان چیزی است که تعادل در سیاست را دامن می‌زند. چه اگر برنده بخواهد که برنده حاصل جمع جبری صفر و بازنده بداند که بازنده بازی حاصل جمعی جبری صفر است به قاعده انتخابات به عنوان یک بازی تن نمی‌دادند.

 

سنتز این تعارض تعادلی است از تقلیل آرمان‌های حامیان و استمالت رقیبان بازنده. با همین رویه و عرف سیاست مرسوم؛ نخستین جملاتی که موافقین و رقبا از کاندیدای پیروز می‌شنوند این است که «او رییس‌جمهور همه آحاد کشور است.»

 

که این همان مثل معروف انگلیسی است که: «کمپین شعار (شعر)؛ دولت نثر.» چراکه اصولا در هر انتخاباتی جذب حامیان بسیار صرف نظر از ملاحظات سیاسی و اقتصادی از طریق شعارها هموار می‌شود به همین دلیل در تعریف شعار کفته می‌شود: شعار جمله‌ای آهنگین است که برای بیان نظرهای جمعی (سیاسی، اجتماعی) وسیله جمع یا گروهی بیان می‌شود. در فرهنگ عمید نیز یکی از تعاریف شعار چنین آمده است. شعار جمله‌ای آهنگین و آرمانی است که معمولا عملی نیست.

 

شعر  کلام زیبا و موثری است که احساسات بدیع انسان را به حرکت می‌آورد. لذا در تعریف آن گفته‌اند: «هر اثر فکری و حسی که تنها در قالب الفاظ و کلمات ریخته شده و با خیالات و مجازات مزین شود و تاثرات و هیجانات روحی بار آورد، شعر است.» به همین سیاق ارسطو می‌گفت: «کار شاعر آن نیست که امور را آن چنان که روی داده است به دقت نقل کند، بلکه کار او این است که امور را به روشی که ممکن است اتفاق افتاده باشد، روایت کند.

 

افلاطون، شعر را از جهت اخلاقی زیان‌آور و ویرانگر می‌دانست و از دیدگاه معرفت‌شناسانه آن را دور از حقیقت و فاقد ارزش علمی می‌پنداشت (گرچه نویسنده با وقوف از اثر شعر در جامعه انسانی با این نظر همدلی ندارد و تذکار آن در این متن استفاد یا سوءاستفاده از شعر در سیاست است.)

 

او ارزش زیبایی‌ شناسی ادبیات را در نظر نمی‌گرفت یا ناچیز می‌شمرد و به جای آن از دیدگاه ارزش اخلاقی به ادبیات نگاه می‌کرد. آن گونه که: دکتر براهنی از ماهیت شعر این گونه پرده برمی‌دارد که: «شعر یک واقعه ناگهانی است، از سکوت بیرون می‌آید و با سکوت برمی‌گردد»، شاعر برای اینکه حس زیبایی‌‌شناختی مخاطبش را برانگیزاند به عادت‌ستیزی دست می‌زند تا ادراک حسی تازه‌ای پدید آورد.

 

از این رو است که شعر «هجوم سازمان یافته به زبان معیار» یا «گریز از هنجار زبانی» است. لذا راه ناهموار پیروزی در عرصه انتخابات از جاده هموار شعار و شعر می‌گذرد. لیکن با پیروزی و راه ناهموار قدرت و سیاست راهی جز غلتیدن به جاده نثر نیست. زیرا در نثر: هدف رساندن پیام است به مخاطب؛ لیکن در شعر هدف تنها انتقال نیست، تاثیر و لذت نیز جزو هدف شعر است.

 

بر این اساس، نثر از پیچیدگی‌های کمتری نسبت به شعر برخوردار است و مخاطب زود‌تر به پیام آن می‌رسد ولی در شعر، مخاطب تلاش می‌کند که در عین به دست آوردن پیام، از شعر لذت ببرد. برای این منظور شاعر مجبور است شعر را در لفافه‌ زیبایی پیچانده تحویل مخاطب دهد به همین دلیل گفته می‌شود که: کاربرد نثر بیشتر در توضیح واقعیات و بحث در مورد اندیشه‌ها و نظرات است.

 

خواه مرسل، خواه مسجع یا شکسته و امثالهم... لیکن آنچه اهمیت دارد توضیح واقعیات و بحث در مورد اندیشه‌ها و نظرات است. لذا دولت‌های مستقر راهی جز گذار از شعر و شعار به نثر ندارند. به تعبیری می‌شود، گفت: سیاستمداران در کمپین‌ها شاعرند و در دولت چیزی دیگر. در کمپین‌ها به خلق شعار مشغولند و در دولت به کار نثر. آنان می‌دانند شعر و شعار مایه خرسندی است لیکن نثر وسیله کاهش رنج و آلام است.

 

شعر و شعار در کمپین‌ها مسوولیت گریز است لیکن نثر مسوولیت‌گرا. شعارها متر و معیار ندارند لیکن نثر‌ها را می‌شود اندازه گرفت. واقعیتی که می‌شود با عنوان (کاهش آلام به جای خرسندی) از آن یاد کرد. تلخ اما واقعی واین ماهیت تراژیک انسان به تعبیر فیلسوف آلمانی است که:  آدمی دایما به ذبح آرزوهایش مشغول است و ناچار است برای به دست آوردن خواستی، آرزویی را در زیر پای آن قربانی کند.

 

بیهوده نباشد کار آدمی قربانی است. یا قصابی دایمی آرزوها؛ یکی به جای یکی دیگر؛ به دین جهات گرایش دولت‌ها از شعارهای کمپین‌ها به نثر مرسل مرسوم حکایت از این واقعیت دارد که شعر و شعار را خیال ما و نثر را واقعیات و ظرفیت‌های موجود در مناسبات قدرت تعیین می‌کند. فقط نیاید نثر مرسل به نثر مسجع تبدیل شود که خود کمتر از شعر و شعار نیست.

 

شــعر را مقصود اگر آدم‌گری است

شاعری هم وارث پیغمبری است
اقبال لاهوری.